mnie w ramionach.<br><br>Niemcy wiedzieli, dokąd myśmy uciekli, i ruszyli za nami do Kiwerc. Przodem jak zwykle samoloty. Dobiegliśmy do pociągu. Wagony były towarowe, w każdym stał żelazny piecyk. Chciałam się ogrzać, ale pociąg się zakołysał i wpadłam na czerwoną blachę. Nauczycielka polewała mi rękę zimną wodą i tuliła mnie. Oparzenie strasznie bolało, ale się nie skarżyłam, dobrze mi było w jej ramionach. Dojechaliśmy do Kijowa. Nauczycielka i jej mąż znaleźli piwnicę w zbombardowanym domu. Nie mieliśmy co jeść, ale dobrze mi było w piwnicy i chciałam w niej zostać na zawsze. W Kijowie każdy musiał się zameldować. Powiedziałam, jak się