właściwego wiatru, w ostatniej chwili chwycił się barierki i wylądował tuż za balustradą. "Ha! masz, pijaczku, za swoje. Ta karczma Rzym się nazywa!" - pomyślał zrezygnowany. Dał się omotać oczom Ewy jak szczeniak! Bajerant! Po pijaku potrafił zakochać się nawet w krześle. Co teraz? Trzeba było siedzieć i słuchać, choćby nawet Owiewki. Wysiadka - przed nim rozsiadło się Zatorze łypiące złowrogo światłami, z rozwianą czupryną kominów i anten.<br>***<br>Wiatr zajęczał w rozbitej szybie wieżyczki. Pstryknął niewidzialnymi palcami i rzucił gołębie pióra z parapetu wprost w niebo. Przed Zygmuntem, jak spod ziemi, wyrósł Północny:<br>- Przyjemne miejsce. A mówiłeś, że nie znasz... Ech, Zygi, nieładnie