przez lata, podobnie jak górnictwo, "obrosła" jednostkami pomocniczymi, zarówno o charakterze zaplecza technicznego, jak i socjalnego (przykładem jest tu oddzielna służba zdrowia), których koszty funkcjonowania spadały na budżet kolei i których liczni pracownicy posiadali większość tych samych, bardzo kosztochłonnych branżowych przywilejów, które posiadali "normalni" kolejarze.<br>W początku lat osiemdziesiątych przedsiębiorstwo PKP przewoziło ok. 450 mln ton ładunków rocznie i ponad 1,1 mld pasażerów, wykonując pracę przewozową 134 &lt;orig&gt;mldtkm&lt;/&gt; (&lt;orig&gt;miliardotonokilometrów&lt;/&gt;) oraz 46 &lt;orig&gt;mldpkm&lt;/&gt; (&lt;orig&gt;miliardopasażerokilometrów&lt;/&gt;). Zakres przewozów towarowych ówczesnych PKP odpowiadał mniej więcej sumie przewozów kolei niemieckich i francuskich. Później przewozy towarowe zaczęły się nieznacznie zmniejszać, osiągając w roku 1989 poziom 390