Typ tekstu: Prasa
Tytuł: Literatura
Nr: 2
Miejsce wydania: Warszawa
Rok: 1984
Tytuł: Literatura
Nr: 2
Miejsce wydania: Warszawa
Rok: 1984
Jedność, Całość".
ODKRYWANIE RZECZY NOWYCH
Rozmowa z MARIO VARGAS LLOSA
"... Do Peru dociera wszystko. Nasz jest Cervantes. Nasi są Inkowie. Nasza jest również w pewnym sensie Czarna Afryka. Daje nam ogromną swobodę, ale to także problem - wnosi zarazem zamęt i niestabilność. Jest to druga strona medalu!"
WILLIAM GOLDING
RYTUAŁ POLSKIEJ PODRÓŻY
"... Obiad zjedliśmy przy świetle padającym przez pokaźne okno na rufie, przy dwóch długich stołach, w ogromnym zamieszaniu. Nikt niczego nie wiedział. Oficerów nie było, służący znękani, jedzenie podłe, pasażerowie poirytowani, ich damy na pograniczu histerii. Mimo to widok innych statków zakotwiczonych za oknem rufowym okazał się niezaprzeczalnie ekscytujący."
MARIAN GRZEŚCZAK
ODKRYWANIE RZECZY NOWYCH
Rozmowa z MARIO VARGAS LLOSA
"... Do Peru dociera wszystko. Nasz jest Cervantes. Nasi są Inkowie. Nasza jest również w pewnym sensie Czarna Afryka. Daje nam ogromną swobodę, ale to także problem - wnosi zarazem zamęt i niestabilność. Jest to druga strona medalu!"
WILLIAM GOLDING
RYTUAŁ POLSKIEJ PODRÓŻY
"... Obiad zjedliśmy przy świetle padającym przez pokaźne okno na rufie, przy dwóch długich stołach, w ogromnym zamieszaniu. Nikt niczego nie wiedział. Oficerów nie było, służący znękani, jedzenie podłe, pasażerowie poirytowani, ich damy na pograniczu histerii. Mimo to widok innych statków zakotwiczonych za oknem rufowym okazał się niezaprzeczalnie ekscytujący."
MARIAN GRZEŚCZAK
Jedność, Całość".<br><br><tit>ODKRYWANIE RZECZY NOWYCH<br>Rozmowa z MARIO VARGAS LLOSA</tit><br><br>"... Do Peru dociera wszystko. Nasz jest Cervantes. Nasi są Inkowie. Nasza jest również w pewnym sensie Czarna Afryka. Daje nam ogromną swobodę, ale to także problem - wnosi zarazem zamęt i niestabilność. Jest to druga strona medalu!"<br><br><au>WILLIAM GOLDING</au><br><tit>RYTUAŁ POLSKIEJ PODRÓŻY</tit><br><br>"... Obiad zjedliśmy przy świetle padającym przez pokaźne okno na rufie, przy dwóch długich stołach, w ogromnym zamieszaniu. Nikt niczego nie wiedział. Oficerów nie było, służący znękani, jedzenie podłe, pasażerowie poirytowani, ich damy na pograniczu histerii. Mimo to widok innych statków zakotwiczonych za oknem rufowym okazał się niezaprzeczalnie ekscytujący."<br><br><au>MARIAN GRZEŚCZAK
