się gwałtownie, pokazując bladą, nie ogoloną twarz<br> - Przepraszam - powiedział rezolutnie chłopiec. - Widzę, że nam tu historyczne mury uwiecznia.<br>Malarz był zaskoczony.<br> - Czego tu szukasz? - zapytał opryskliwie.<br> - Przepraszam - powtórzył chłopiec. Przymrużywszy oko dodał: - Czy można spojrzeć z podziwem na to arcydzieło?<br> - Nie przeszkadzaj, nie widzisz, że pracuję? - rzekł już malarz łagodniej.<br>Pagon bez zaproszenia zbliżył się do obrazu. Była to nie dokończona akwarela &lt;page nr=59&gt; Z mokrych jeszcze plam wyłaniały się wyraźne zarysy kolumny i marmurowych schodów. Chłopiec pokręcił z uznaniem głową.<br> -Pierwszorzędne! Jak ciocię kocham, ja bym czegoś takiego nie namalował!<br>Tym powiedzeniem rozbroił malarza. Mężczyzna o bladej, zarośniętej twarzy parsknął śmiechem.<br> - Interesujesz