są za nią płacić. Nie lubię poetów.<br><br>Wieczorem znów wzywa mnie kapitan.<br>- Drogi przyjacielu - zwraca się do mnie, gdy wchodzę - musimy zakończyć rozpoczętą onegdaj rozmowę. Nie znaleźliśmy wtedy wspólnego języka. Być może uda się nam dziś. Ja kiedyś wierzyłem w przeróżne rzeczy, ale teraz już nie. Ty jeszcze ciągle wierzysz. Pałasz nadzieją. Sprzedałeś dom, pozbyłeś się wartościowych pamiątek, zbiorów i dzieł sztuki. Samotny, wybrałeś się w podróż odkrywczą. Zaryzykowałeś całe swoje mienie. Dlatego nie możesz oczekiwać sympatii od człowieka, który kurczowo trzyma się byle koła ratunkowego z nawyku i strachu, a nie z przekonania i wiary.<br>Płyniesz więc z nami do