spawaczem kadłubowym. Został przy tym zaufanym Wysokiego Towarzysza, który wykorzystuje go jako "wtykę", czy nawet "kapusia". Wybór takiego bohatera i takiej formy (pamiętnik "robola") wobec przedstawianej sprawy (strajku o reperkusjach ogólnonarodowych) był jeszcze bardziej wyzywający niż powierzenie przez Białoszewskiego głównej roli w &lt;name type="tit"&gt;Pamiętniku z powstania warszawskiego&lt;/&gt; cywilowi w wieku poborowym.<br>&lt;name type="tit"&gt;Pamiętnik gdański&lt;/&gt; spisany jest również językiem "robola", a więc mieszaniną mowy chłopo-robotnika, prymitywnej i topornej, z nowomową w paru odmianach (propagandowo-politycznej, produkcyjnej, biurokratycznej). Nierzadko wraz z nią pamiętnikarz przejmuje oficjalną optykę strajku jako "wichrzycielstwa" i "warcholstwa". Języki te tworzą bogaty folklor powieściowy. Autor żongluje nimi tak finezyjnie, że poprzez