Trzeba się jednak. śpieszyć, trzeba się bardzo śpieszyć! rzekł głośno sam do siebie.<br>Posłyszawszy kroki ukrył sporządzoną dla siebie kopię przekładu, aby ją pokazać profesorowi.<br>- Udało się? - zapytała zdyszana panienka. - Myślę, że się udało.<br>- To dobrze, to dobrze! Bardzo serdecznie panu dziękuję. Czy to ciekawe?<br>- Nudne - odrzekł Adaś. - Nic nadzwyczajnego.<br>Panienka włożyła oryginał i tłumaczenie do koperty i nie interesując się treścią listu zalepiła ją ku wielkiej radości Adasia, który pomyślał, że gdyby ujrzała w starym liście nazwę "Bejgoła" i nazwisko sąsiadów Gąsowskich, długie musiałoby się zacząć gadanie <br>&lt;page nr=148&gt;.<br>Przy wczesnej wieczerzy Adaś dał koncert wesołości i niestworzone opowiadał historie. Z serdeczną