się.<br> - Czytałem, że w takich starych zamkach zdarzają się skarby. Zresztą, kto to może wiedzieć?<br> - To znaczy, że poszukujesz tu z kolegami skarbów? Maniuś z niesmakiem wydął wargi.<br> - My na takie drobiazgi nie mamy czasu.<br>Znowu wesoły śmiech napełnił ciasne pomieszczenie namiotu. U wejścia pojawiło się kilku ciekawych. Wśród nich Paragon zobaczył młodą studentkę, którą brodacz nazywał Ewą.<br>Ewa uśmiechnęła się do Maniusia przyjaźnie.<br> - Jaki miły chłopiec. Puść go, Antoniuszu, nie znęcaj się nad nim.<br>Paragon wzruszył ramionami.<br> - Nikt się tu nade mną nie znęca. A pani - odwzajemnił się najmilszym ze swych uśmiechów - bez pudła odegrała rolę atomowego ducha na murach