władza nie usprawiedliwiała się przed nikim z przymusu, który narzucała społeczeństwu. Karierowicz, donosiciel, łapownik, partyjny dziennikarz czuł się bardziej u siebie niż opozycjonista. To nie przypadek, że nikt nie napadł na Ryszarda Wojnę za uprawianie intelektualnej prostytucji, a pobito Michnika za popularyzowanie prawdy o historii Polski. Przełomem była wizyta Papieża. Partyjna nowo-mowa przegrała konfrontację z językiem elementarnych prawd. Wreszcie mogliśmy się policzyć ilu nas jest, a ile jest "służby porządkowej". Trójkąt władza - opozycja - społeczeństwo uprościł się do podziału władza - społeczeństwo. Po roku atmosfera tych wielkich dni z Papieżem wróciła w sierpniowych strajkach na Wybrzeżu.<br>Wydawało się, że historia wlecze się