należało pnie porąbać. Sierotki dokonywały tej rzeczy niemożliwej do wykonania przy pomocy wielu siekier, wśród których były &lt;orig&gt;rąbanice&lt;/&gt;, krzesanice i cieślice oraz młotów i najróżniejszych klinów.<br>Najgorzej było z odzieżą. Przy pracy w lesie odzież bardzo się niszczyła. Jedyna pomocą w tym względzie była Rada Główna Opiekuńcza zwana skrótowo RGO. Patronował jej pan Antoni Krzyżak, właściciel kamienicy i sklepu bławatnego przy ulicy Krupówki. Moje piękne buty zakupione przed wojną we Lwowie (na szczęście "na wyrost") w firmie "Delca" rozleciały się zupełnie. Niewiele pomagało przywiązywanie sznurkiem zelówki, jako że sznurek był papierowy. Sznurki konopne za okupacji były nieosiągalne. Sznurowadła ze sznurków papierowych