tu dostać. Miał przecież cień szansy, ale wolał uciec. Przeraził się starej kobiety. Wymysłów starej kobiety.<br>Ale przyznaj sama, Siostro, czyż on nie postępuje jak syn marnotrawny? Podle i lekkomyślnie. Odchodzi - nie okazując wdzięczności za nasze starania. Porzuca nas - nie doceniając naszego wsparcia. Czyż sam zdołałby się pozbyć tego natrętnego Pedała, jak go sam nazywał? Czyż sam potrafiłby się tobą zająć, o ciebie zatroszczyć? Czyż nie zasługuje na surową karę?<br>Lęk przeniknął już do jego duszy. Zadomowił się i osiadł na stałe. Znasz to przecież, Siostro. Wiesz, że jest już stracony. Zatruty przez filozofię gadaniny. Ogłupia sam siebie słowami, słowami, słowami