chwili i przeczytać.<br>Oczywiście, jak to zwykle bywa w naszym społeczeństwie, znaleźli się krytycy przekładów Słomczyńskiego, którzy starali się udowodnić różne nieścisłości w tłumaczeniu, czepiając się rzeczy nieistotnych i różnic idiomatycznych.<br>Nikt jednak nie może podważyć wielkości tego zadania i zasług, jakie położył dla dobra literatury.<br>Bywałem często u Słomczyńskich. Pewnego razu zobaczyłem w ich pokoju nad wspólnym tapczanem kartkę z napisem: "Do premiery dupy się nie daje!" Bardzo mnie to rozśmieszyło. Oto cała Lidia, oddana bez reszty teatrowi, zawsze na pełnym gazie, stale pełna emocji i chciwa pracy. Pamiętam jej starcia z dyrektorem Dąbrowskim o repertuar. Nie wszystkie jej propozycje przyjmowane