o co! - powiedziała. <br><br>Żałowałam już niemal tych czasów, gdy odnosiła <br>się do mnie tak jak do swoich małych, ba, nawet tego dnia, <br>gdy pierwszy raz wytarła mi łzy fartuchem. <br><br>Czasem nie śmiałam się już do niej po całych dniach <br>odzywać, czasem czyniłam jeszcze jakieś rozpaczliwe <br>i zawsze nieudane próby pojednania. <br><br>Pewnego razu Adela przyszła jednak mniej obca i odpychająca. <br><br><br>Zaczęła mi nawet sama opowiadać o jakichś swoich <br>troskach i kłopotach, co się teraz nieczęsto zdarzało. <br><br><br>Nie rozumiałam niemal treści jej słów, tak bardzo <br>cieszyłam się, że głos jej ma znowu miękki i ciepły <br>ton i że Adela przysunęła się do mnie tak