czas za złe. Znajomi twierdzili, że patrząc na nas, czują się tak, jakby oglądali mecz bokserski z miejsc tuż przy ringu. Przez cały czas i wszędzie walczyliśmy ze sobą jak szaleńcy, by na koniec rzucić się w wir seksualnej namiętności. I tak w kółko: kłóciliśmy się i kochali na zmianę. Pewnego razu posprzeczaliśmy się w kinie: ja chciałam wyjść, bo film był głupi, Paweł oczywiście chciał zostać. Rozbił maszynę do popcornu, zasypując nim cały hall i policja zaaresztowała nas za publiczną bijatykę. Wtedy rzucił mnie, ale minął jeszcze rok, zanim tak naprawdę pozwoliłam mu odejść. Po prostu długo nie mogłam zrozumieć, że