podejmujące współpracę gospodarczą z Polską, do sporządzania kontraktów handlowych, opisów technicznych i innych dokumentów prawnych w języku polskim. Dyplomaci uczestniczący w pracach <name type="org">Rady UE</name> twierdzą, że wymóg ten dotyczy m.in. działających w <name type="place">Polsce</name> spółek córek unijnych koncernów, traktowanych przez prawo jako firmy polskie. Tak więc np. umowy między centralą <name type="org">Philips</name> w <name type="place">Holandii</name> a zakładami koncernu w <name type="place">Pile</name> muszą być prowadzone w języku polskim, choć językiem koncernu jest angielski i holenderski. Podobnie, unijni eksporterzy muszą zawierać umowy po polsku ze swoimi odbiorcami w <name type="place">Polsce</name>, nawet jeśli są to zachodnie przedsiębiorstwa. Np. francuski koncern <name type="org">L'Oreal</name> dostarczając z <name type="place">Francji</name> swoje produkty do krajowych