ceniony zarówno przez rzymską starożytność, jak i przez renesans, ale jako poeta trudny, rzadko bywał naśladowany. Przed naśladowaniem tebańskiego liryka ostrzegał Horacy, choć sam wiele mu zawdzięczał. Niemały wpływ wywarła poezja Pindara na Ronsarda i na Hiszpana Luisa Gongorę, a poprzez niego na nurt baroku zwany gongoryzmem. Na łacinę tłumaczył Pindara Filip Melanchton (1558), a w Polsce wykładał go Stanisław Grzepski w Krakowie w latach 1567-1569.<br>Pindar był poetą religijnym i arystokratycznym. Religijność jego tym się różniła od religijności Homera i późniejszych tragików, że była pozbawiona tonu waśni z bogami i obowiązków proroczych. Arystokratyzm wyraził się w twórczości: niechętny nowym