i w rezultacie pisał zupełnie nowe sztuki. Wykreślał chóry i kazał śpiewać aktorom, musieli też oni improwizować długie sceny, a także co chwilę łamać sceniczną iluzję zwrotami do widowni. Wszystko po to, żeby utrzymać uwagę olbrzymiej, różnorodnej i rozochoconej publiczności, która mogła zerwać spektakl z byle powodu. Inteligenci zarzucali potem &lt;name type="person"&gt;Plautowi&lt;/&gt; sprzyjanie niskim gustom, na dowód przytaczali jego imiona - &lt;name type="person"&gt;Titus Maccius Plautus&lt;/&gt; można przetłumaczyć jako: "&lt;q&gt;Kutas Błazen, syn Clowna&lt;/&gt;".<br>Nie wiadomo, czy imiona &lt;name type="person"&gt;Rimas Tuminas&lt;/&gt; cokolwiek znaczą, kryje się jednak pod nimi znakomity reżyser. Nie wiedział, co artyści na scenie mówią, bo nie zna polskiego, zmusił ich więc do budowania ról