one o zadurzeniu się syna w "starej babie Konopnickiej", która zhypnotyzowawszy lirycznymi zwierzeniami obudziła w nim marzenia o małżeństwie, o wynagrodzeniu jej straconego bezmiłosnego życia. To zdaniem pewnego profesora z krakowskiego uniwersytetu (darujmy sobie nazwisko) miało obrażać pamięć i dobrą cześć poetki. Na szczęście odfotografowałam owe rękopisy i zwróciłam właścicielowi. Po jego śmierci rodzina zapisała je jednemu z miejscowych muzeów. Gdy byłam tam w bibliotecznym archiwum, jedna z pań oświadczyła mi, że - owszem - były te rękopisy w zbiorach, choć część mogła szokować tymi epitetami o "starej babie Konopnickiej", o "hypnotycznych, miłosnych czarach na mężczyźnie" itp., itd.<br><br> - Były? Na pewno są - rzekłam wówczas