wywlókł ze mnie całą żałosną historię. Kiedy skończyłem, objął mnie ramieniem, zupełnie ludzkim, współczującym gestem.<br>"Nie płacz."<br>"Nie płaczę" - odparłem ponuro i otarłem nos wierzchem dłoni.<br>"Ale się narobiło. Przecież tyle razy rozpalałeś ten nieprawdziwy ogień i nic się nie działo."<br>Pożeracz Chmur drapał się nerwowo za uchem, myśląc intensywnie.<br>"Podpal coś. Cokolwiek" - zażądał.<br>Oberwałem z krzaka suchą gałązkę i kazałem jej zapłonąć. Wszystko wyglądało normalnie. Płomień pożerał z apetytem drewno. Cienka kora zwijała się w żarze i czerniała, gorzki dym zadrapał w gardle, ale gdy znikł ogień, gałązka była nienaruszona.<br>"Nic."<br>"A coś żywego?"<br>Coś żywego? Nie miałem zamiaru eksperymentować