8. Nierzadkie były wypadki (np. w cukrownictwie) przeciągania pracy do 16 godzin na dobę lub przymuszania do pracy w niedzielę i święta. Przemysłowcy stosowali najróżniejsze sposoby obniżania płac: przez wydawanie bonów do sklepów przyfabrycznych, wygórowane kary za spóźnienie i niedbalstwo w pracy, potrącenia na szpital, na emeryturę, na narzędzia itp. Pomiatanie robotnikami przez fabrykantów i majstrów było tym bardziej dotkliwe, że w wielu przedsiębiorstwach i całych branżach przemysłu (np. Łodzi) niemiecki personel nadzorczy po części nawet nie mówił po polsku.<br>Pierwsze ustawowe ograniczenia pracy młodocianych i kobiet (1882-1885) nie były kontrolowane przez władze, gdy idzie o Królestwo, aż do lat