tym wypadku<br>udało się nieco<br>zmniejszyć uciążliwości przeprowadzki. Korczak doszedł bowiem do porozumienia<br>z dyrekcją szkoły handlowej Roeslerów i w formie wymiany objął<br>budynek przy<br>ulicy Chłodnej 33. Nie był to tak funkcjonalny, przemyślany<br>obiekt jak Dom Sierot.<br>Później przyszła kolejna przeprowadzka do jeszcze skromniejszego<br>lokum przy<br>ulicy Siennej 16. Potem była jeszcze kolejna ewakuacja, tym<br>razem już bezpowrotna<br>- na Umschlagplatz.<br> A życie toczyło się dalej. Właśnie w dniach zbrodni i dramatu<br>istnienia udało się<br>Korczakowi ukształtować i utrzymać do końca funkcjonowanie Domu<br>Sierot jako<br>oazy spokoju i normalności. Życie tej niewielkiej społeczności<br>żydowskiej aż do<br>chwili, gdy było to możliwe, nie