okoniem, sprzeciwiając się uznanym prawom i normom, choćby idąc na imieniny cioci Fruzi w różowych glanach i z umalowanymi na czarno ustami albo wbijając w nos agrafkę i obserwując miny zgorszonych sąsiadów. Czas buntu to czas negowania wszystkich autorytetów i bycia sobą, czasami za każdą, nawet bardzo, bardzo wysoką cenę. <br>Potem jednak mija ten czas i niepostrzeżenie zaczynasz żyć według programów, przeciw którym się buntowałaś. Zaczynasz wierzyć, że nie masz zdolności technicznych (bo przecież kobiety nie mają) i do wkręcenia żarówki wołasz montera. Rozumiesz, że bieganie po podwórku na bosaka w czasie deszczu może zniszczyć w oczach sąsiadów twój obraz rozsądnej