samodzielności stylistycznej i podporządkowane nastawieniu dydaktycznemu, a niekiedy wręcz prakseologicznemu. Większą autonomię stylistyczną i kompozycyjną mają, szczególnie w pieśni czwartej, dygresje: osobiste, filozoficzne i religijne, historyczne i historiozoficzne, polityczne i obyczajowe.<br> Nadrzędny cel wszystkich opisów i dygresji był ten sam &#150; miały mianowicie urozmaicić &#132;jednostajność rzeczy i celność prawideł". Poza tym dygresje pełnią inne jeszcze funkcje: przypominają odległą i dostojną tradycję stanu rolniczego (odwiedziny aniołów u Piasta), usiłują przestrzec przed niebezpieczeństwem, jakie niesie ucisk i krzywda &#132; nędznych oraczy" (Rzeź Chmielnickiego), wskazują na konieczność podporządkowania poczynań jednostek, a nawet całych grup społecznych interesom kraju (Spotkanie się rolnika z rycerzem). W sumie