spacer, niech więc wyjaśni<br>teraz niepewność" - zadecydował i natychmiast zerwał małą gałązkę.<br>Obrywając listek po listku, powtarzał:<br> "Będzie kara, nie będzie, będzie, nie będzie..."<br> Zrobiło mu się weselej na duszy, gdy rzucał na ziemię ostatni listek.<br>Mówił on, że kary nie będzie. Z kolei zaczął rozważać, dlaczego miałaby<br>go ominąć? Przecież ciotka zwracała wielką uwagę na punktualne<br>przychodzenie ze szkoły.<br> "Może ciotkę rozbolała głowa? - monologował. - Jeżeli położyła się do<br>łóżka, to mogę nie otrzymać kary. A może wyszła po zakupy i nie zapyta,<br>czy wróciłem punktualnie?"<br> Postanowił przekonać się jak najprędzej o prawdziwości wróżby;<br>pospieszył w kierunku domu. Z Alei Ujazdowskich