i Goethego (charakterystyczne - nie wymienia tu Tieck Schillera).]<br>Schlegel nie użył wprawdzie w wiedeńskich wykładach słowa "groteska", lecz jego uwagi o szekspirowskich formach komizmu dokładnie tego tematu dotyczą. Tym bardziej są interesujące, że uzasadnienie zastosowania stylu groteskowego w dramacie jest tu akurat odwrotne niż to, które wpisze potem Hugo w Przedmowę do Cromwella.<br>Według Schlegla włączone do dramatu elementy komizmu w niczym nie kolidują z tragicznością: komizm pozwala uniknąć posępnej, ciężkiej powagi, przeszkadzającej w percepcji sztuki. Również na zasadzie cennego kontrastu Schlegel pochwala ukazanie ohydnego oblicza zła: &lt;q&gt;&#132;Daleko ważniejszy jest zarzut, że Szekspir obraża nasze uczucia jawnym przedstawianiem ohydnej szpetoty