Jezusa Chrystusa". Jak to dziwnie brzmiało! Zbliżył się do posłania <br>Pawła, ten zaś nasłuchiwał jego stąpań drżąc cały. Przyciskał dłoń do piersi. <br>Nieznajomy zatrzymał się o krok od posłania. Milczał. Z tego milczenia tchnęła <br>przezwyciężana siłą nieufności. Powiedział przez ściśnięte gardło: "Szawle, <br>bracie... Zwą mnie Ananiaszem... a przysłał mnie Jezus... Przejrzyj!"<br><br> W miarę, jak tamten mówił, blask spływał w obolałe oczy Pawła. Plamy światła <br>i plamy cienia rozbiegały się i zbiegały, aż wreszcie dzień stał się znowu dniem. <br>Z czerwonego mroku wyszły tysiące przedmiotów i człowiek stojący przed Pawłem. <br>Miał jasne włosy spadające na ramiona i brodę rozpostartą szeroko niby wachlarz