zachowała się w postaci mikrofilmów i kopii dokumentów (oryginał został zniszczony w 1990 r.). Z akt wynika, że &lt;name type="person"&gt;Niezabitowska&lt;/&gt; spotykała się z oficerem &lt;name type="org"&gt;SB&lt;/&gt; wielokrotnie, od grudnia 1981 do listopada 1982. Zachowało się m.in. jej zobowiązanie do współpracy. Wczoraj bezskutecznie próbowaliśmy się skontaktować z &lt;name type="person"&gt;Małgorzatą Niezabitowską&lt;/&gt;.<br>&lt;au&gt;&lt;gap&gt;, MA.S.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div1&gt;<br><br>&lt;tit&gt;Oświadczenie&lt;/&gt;<br><br>Przeświadczona o tym, że w Instytucie Pamięci Narodowej odnalazła się moja teczka zawierająca oryginalne dokumenty, których wiarygodność lub próby fałszowania byłyby łatwe do udowodnienia, natychmiast ujawniłam całą sprawę w mediach publicznych. Okazało się jednak, że nie istnieją oryginały, lecz jedynie mikrofilmy i odbitki kserograficzne z nich wykonane, a więc dokumenty niewiarygodne