kremowych passe-partout z kartonu o grubym raście, trwają twarze zatrzymane na zawsze w czasie dawno minionym.<br>Kiedyś Ulka dwojga z nich się bała. W niepojęty sposób wodziły za człowiekiem oczyma. A jeśli człowiek ledwo odrósł od ziemi, nic przyjemnego taka niesamowita obserwacja. I Marta na czas pobytu Ulki zabierała Przodków do siebie.<br>Od dawna już się nie boi, para o niepokojącym spojrzeniu, to rodzice babki Marty i jej siostry Karoliny. Dla Ulki po dwakroć pra. Następny przedstawia bardzo młodą dziewczynę w ślubnym stroju i młodego mężczyznę. Ewę, jedyną córkę babki i jej męża. Na ostatnim jest dziadek. Nigdy za jego