wampiryzmu, ale na razie płaci swoją część rachunku, zostawia drobne na piętnastoprocentowy napiwek i wychodzi na zewnątrz. Powinien jeszcze zajrzeć do domu, więc omal nie wpadając pod srebrną ciężarówkę z napisem MR. MUSHROOM, przebiega jezdnię i przy drzwiach 112 Café natyka się na Christine, ostatnią osobę, którą chciał dziś spotkać. Przystają pod zatartym napisem z przestrogą dla grzesznych i Anglik w myślach gratuluje sobie po raz setny, że pół roku temu, zanim poznał Zoe, kiedy spotkał krótko ostrzyżoną, piersiastą blondynkę z wydziału dziennikarstwa, nie poszedł z nią do łóżka. A tym by się pewnie skończył tamten wieczór, gdyby wcześniej Anglik nie