jeszcze ową deformację stylu działania. Komunistyczny styl pracy przyczyniał się do powstawania systemów politycznych, które nie zawierały żadnych klap bezpieczeństwa ani mechanizmów wczesnego ostrzegania. Symptomy niedomagań z natury rzeczy docierały do kierownictwa z opóźnieniem; dezinformacja na własny użytek płynęła w górę znacznie szybciej; strach nie pozwalał na szczery rachunek sumienia. Przywódca kurczowo trzymał się władzy, jak długo zdołał wytrwać w sensie fizycznym i politycznym, a zastąpienie go innym było zwykle wynikiem wyczerpującego konfliktu politycznego, który doprowadzał do skrajności wspomniane wyżej tendencje manichejskie. Brak odpowiednich mechanizmów wymiany przywódców, którzy kiepsko wywiązywali się ze swych zadań, sprawiał, że faktyczne sprawowanie władzy, a nie