czytelnika, stwarza jakby nowe komórki i włókna mózgowe, rozbudza procesy myślowe, Ťtworzy powołaniať, jak sam on się wyraża&lt;/&gt;".<br>Nie umiałbym lepiej wyrazić działania samego Brzozowskiego na mnie.<br>Od tego czasu Brzozowski towarzyszył mi wszędzie. Już żyłem w Polsce i Polską. Była znów wojna. W pociągu pancernym braci Małagowskich, potem w Pułku Krechowieckim, odkrywałem młodzież polską otwartą, entuzjastyczną, optymistyczną (wszyscy kochali Sienkiewicza, dla iluż z nich walki 20 roku to był dalszy ciąg Trylogii), nie pamiętam, bym spotkał &lt;orig&gt;brzozowszczyków&lt;/&gt;. Ale w pociągu pancernym piłsudczyka Małagowskiego, gdzie oficerami i szeregowymi była przeważnie młodzież akademicka, zetknąłem się z &lt;orig&gt;żeromszczykami&lt;/&gt; i naturalnie z piłsudczykami. W