cierpko Gabriela. - A tymczasem dzieci...<br><br>&lt;page nr=136&gt; <br>- Postanowiliśmy, że pobierzemy się jeszcze tego lata - oświadczył nagle BAltona, patrząc surowo w oczy Gabrysi. Jego szczupła, sympatyczna twarz pokryła się niespodziewanie lekkim rumieńczykiem. - Ja wiem, że ojciec Patrycji jest przeciwny pośpiechowi, ale czekaliśmy już tak długo...<br>- I po co?! Po co?! - wtrąciła z pretensją Pulpa.<br>- Przecież Patrycja tak pięknie zaliczyła pierwszy rok, i to na leśnictwie w dodatku! - Chyba już to widać, że miłość nie musi przeszkadzać w zdobyciu wykształcenia - przekonawał Baltona.<br>- Bardzo, bardzo się cieszę - powiedziała Gabrysia, obserwując z pewnym przestrachem całe obłoczki jasnych plam, które zaczęły jej przesłaniać rzeczywistość. - Być może zaraz zemdleję