daje się uogólnić w sposób następujący : <br> Twierdzenie I.2. Niech R będzie polem podzbiorów przestrzeni polskiej X&lt;/&gt; (tj. działania&lt;gap&gt; nie wyprowadzają poza rodzinę R).&lt;hi rend="italic"&gt;Oznaczamy przez &lt;gap&gt; &lt;/&gt; (tj. rodzinę wszystkich sum przeliczalnych zbiorów należących do R). &lt;hi rend="italic"&gt;Niech Q będzie rozkładem przestrzeni &lt;gap&gt;, niech przy tym zbiory otwarte należą do &lt;gap&gt;.&lt;/&gt; Wówczas istnieje dla Q selektor klasy &lt;gap&gt; (tzn. przeliczalny iloczyn zbiorów należących do R).<br>Jak widać, twierdzenie I.1 wynika z twierdzenia I.2 przez podstawienie na R rodziny wszystkich zbiorów, które są równocześnie &lt;gap&gt;.<br>Ogólniej, podstawiając na R rodzinę zbiorów, które są jednocześnie klasy&lt;gap&gt; addytywnej i multyplikatywnej, wnosimy, że &lt;hi rend="italic"&gt;jeśli rozkład Q jest typu &lt;gap&gt;, gdzie