piana<br>Wystąpiła im na pyski,<br>W ślepiach drgały krwawe błyski,<br>A kopyta ich potężne,<br>Nie zwyczajne, lecz mosiężne,<br>I mosiężne wielkie rogi<br>W sposób groźny i złowrogi<br>Skierowały się na Jeża:<br>Tylko bawół tak uderza.<br>Jeż, do walki już gotowy,<br>Wyjął z pochwy miecz stalowy,<br>W bok uskoczył i zawzięcie<br>Rąbnął mieczem. Straszne cięcie<br>Zmiotło sześć bawolich rogów,<br>Które spadły wśród rozłogów.<br>Ich mosiężny dźwięk rozbrzmiewał,<br>O mosiężne tłukł się drzewa<br>I przez echo powtórzony,<br>Brzmiał i grzmiał na wszystkie strony.<br><br>A bawoły chyląc głowy<br>Legły rzędem. Jeż stalowy<br>Stał podparty halabardą<br>I przyglądał się z pogardą<br>Pokonanym swoim wrogom<br>I