go stanowisko. Może trochę dlatego, że podobała mu się nazwa ministerstwa, w którym pracował - "ministerium"? Do tego, co niezbędne, by zapewnić sobie minimum egzystencji, nie przywiązywał żadnej wagi. Miał małe wymagania. Jego życie prawdziwe i pasjonujące zaczynało się "po godzinach". <br> Wojna zastała państwa Popławskich w Dubrowniku, który wtedy nazywał się Raguza, gdzie spędzali wakacje z małym wnuczkiem. Pewnego dnia, bawiąc się na plaży, wnuczek znalazł w piasku granat... Po wojnie państwo Popławscy mieszkający już wtedy w Warszawie, opiekowali się niewidomym, jednorękim wnukiem, który mimo kalectwa studiował z powodzeniem Politechnikę. Stary Cezio, którego nie czekała już żadna, piękna przygoda, zachowywał nadal niezmąconą