sobie sukienkę. Cóż tam sukienka! Była już na sąsiedniej posesji. Wartownik spacerujący wzdłuż płotu odwrócił się akurat tyłem... Anna przytulona do muru dotarła do ulicy. Tam już czekał Kloss. Wziął ją pod rękę i zniknęli razem w ciemnościach. Milczeli długo. Sporo czasu musiało upłynąć, nim Anna wyszeptała:<br>- W porządku.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div&gt;&lt;tit&gt;10&lt;/&gt;<br>Ranek był słoneczny. Anna z teczką w ręku stała w małym pokoiku za sklepem antykwariusza. Świat wydawał jej się teraz radosny i piękny... Musi co prawda opuścić Warszawę, ale przecież niedługo wróci i znowu zobaczy Janka. Robotę, najtrudniejszą robotę ze wszystkich zleconych im dotychczas, już mają za sobą. Mogą być dumni