płoszyć wspomnień, wszedłem do większego pokoju. Przykucnąłem w miejscu, gdzie kiedyś stało podziurkowane przez korniki wielkie łoże, na którym spaliśmy z Robertem. Pierwszą rzeczą, którą widziałem po otwarciu rano oczu, była gałąź jabłoni za oknem. Drzewo postarzało się, ale bez wątpliwości była to ta sama jabłoń.<br>Brakowało tylko tykania zegara Roi de Paris na ścianie; martwy i zakurzony, od lat wisiał w mieszkaniu mamy w Warszawie. Warto oddać go do naprawy i przywrócić do służby.<br>Z umeblowania nie zostało w domu praktycznie nic. Nie było też ani jednego garnka czy czajnika. Według Toli zawartość domu dziadków rozproszyła się wśród krewnych Tekli