od rzeczy upragnionej, niż gdy się ją osiągnie. Nieuchwytność osiągnięć zewnętrznych (z czego płynie u niektórych powątpiewanie w ich realność) i ustawiczna za nimi gonitwa - to, można rzec, nasz byt w skrócie. Ale gdzież to się zapędziłem? To przecież nie ma nic do rzeczy. Wracając do meritum sprawy, niech przykład Romea i Julii będzie nam pociechą, że może miłość nasza była tak wielka, iż, żeby jej nie spospolitować, natura obdarzyła nas odpychającym się wzajem usposobieniem. Nie jest to bardzo przekonywające, ale przy życzliwości, jaką mają dla siebie opuszczający się kochankowie, da się jakoś naciągnąć. Dodam jeszcze, że również niewiele ma do