zostałem zoologicznym okazem i obiektem ciekawości tych biedaków, którzy ślepo wierzyli swej propagandzie. Niestety, rozczarowali się, ale przynajmniej mieli satysfakcję, że widzieli hrabiego. Komandir, przekonawszy się, że nie stanowię arcyatrakcji i nie zagrożę Związkowi Radzieckiemu, wypuścił mnie i nawet poczęstował czajem. Potem bez trudu dostałem się do Lwowa.<br>Rzeczywiście, rozczarowanie Rosjan musiało być wielkie, bo pan Ludwik jako przedstawiciel zwyrodniałego imperializmu zachodniego wyglądał mizernie i w żaden sposób nie potwierdzał wyobrażeń prostych żołdaków, wychowanych na prymitywnej frazeologii i jej plastycznych odpowiednikach.<br>W Związku pojawiały się także często Maria Morstin-Górska i Zofia Starowieyska-Morstinowa, bardzo miłe panie, zwłaszcza Starowieyska o dość