płacili Frankom w czasach Chlotara II i Dagoberta I 500 krów rocznie, lecz Dagobert miał ich w 633 r. zwolnić od tego ciężaru. Pepin Krótki wymusił na nich ponowne zobowiązanie trybutarne, a jego według wysokość Roczników królestwa Franków ustalono w 758 r. na 300 koni rocznie11. Była to niebagatelna kwota. Rozkładano ją oczywiście na wszystkich Sasów, ale wysoka wartość krowy, wołu, a tym bardziej konia nie pozwalała pobierać takiego świadczenia bezpośrednio od indywidualnych płatników. Ciężar daniny w bydle ponosiły zapewne wspólnym sumptem poszczególne saskie pagi w wymiarze odpowiadającym liczbie wolnych i półwolnych mieszkańców. W takim właśnie, bez wątpienia zwyczajowo utartym trybie