mój widok błyskawicznie zostaje odbity kapsel z pepsi-coli, do środka buteleczki wędruje słomka i napój jest mi wręczany z czarującym uśmiechem dyżurującego sprzedawcy. Ciecz ta już dawno mi się znudziła, ale nie mam serca zakłócać normalnego działania przedsiębiorstwa domaganiem się innej puszki czy flaszeczki z zapchanej półki.<br> Maszeruję dalej. Rozklejają plakaty ze wskazówkami, jak ustrzec się od zarazy. Jeszcze przed wejściem do hotelu kupuję pierwsze wydanie porannej gazety, mokrej od świeżej farby. Wyrzucam za drzwi boya, który przybył, aby litować się nad moją samotnością i zapewniać, że środki zaradcze mogą być dostarczone w wielkim wyborze w ciągu kwadransa. Zabieram się