włożył go do tej samej koperty. (O czeku tym miał się wyrazić, że nie jest dobry, malarz zdawał sobie więc sprawę, że realizacja jest niemożliwa, czek miał stanowić jedynie swego rodzaju zabezpieczenie). Pieniądze i czek pozostać miały u malarza, aż do ponownego przyjazdu jego klienta i ostatecznego omówienia sprawy kupna. <br>Rozmowa mężczyzn i pertraktacje przebiegały w bardzo przyjaznej atmosferze, o czym później w śledztwie wspominali obaj. Marko T. przyrzekł zaprosić malarza do Szwecji i urządzić w Sztokholmie wystawę jego obrazów. <br>&lt;tit1&gt;Obrazy i skrzypce&lt;/tit1&gt; <br>Zainteresowanie dla malarstwa obudziło się w Wincentym S. jeszcze w latach, w których był uczniem seminarium nauczycielskiego w