końcu ktoś siedzący za plecami Magwera. Chłopak musiał mocno przekręcić głowę, by zobaczyć starszego, łysego mężczyznę. - Ponoć to szpicel nasłany przez Gwardię. To i wzięli się za niego dobrze - mężczyzna splunął. Magwer nie zdołał się domyślić, czy gest ten miał być reakcją na wspomnienie Gwardii, Pozma czy też jego oprawców. - Rozum od tego stracił, teraz to tylko o tych oczach gada, ale wcześniej bełkotał coś o Szepczących.<br>Pozm przestał nagle jęczeć, jakby usłyszał, że o nim mówią. Zamarł w bezruchu, jak zając nasłuchujący nadchodzącego drapieżcy.<br>- Nie ma ich, nie ma! - wyjąkał po chwili. - Nie ma i nie było. Są tu, są