siedemnaście prac. Można żałować, że zabrakło na wysłanie kilku wybitnych przedstawicieli kierunku. Można żałować, ale nie zubożyło to prezentacji, której celem zasadniczym było wyeksponowanie cech konstytutywnych tej nowej formy artystycznego myślenia, oraz typowych dla niej motywów. Obecne przecież były prace najbardziej znanych fotorealistów (R. Goings, R. McLean, R. Cottingham, J. Salt, czy M. Morley). Przedstawiono także realizacje twórców może mniej w Polsce spopularyzowanych, ale ważkie dla doświadczeń kierunku. Myślę tu o Johnie C. Clarke,u i Johnie Baederze. <br>Zwykło się interpretować fotorealizm jako dążenie do maksymalnie wiernego odwzorowania rzeczywistości. Fotografia pośrednicząca w procesie tworzenia służyć miałaby zatem eliminacji subiektywnych sposobów postrzegania