stanie między hipopotamem a stanowiącą jego azyl wodą lub między matką a jej młodym. Atak jest tym groźniejszy, że natychmiastowy i przeprowadzony bez ostrzeżenia. Zaniepokojone zwierzę rzuca się na przeciwnika, rozwijając mimo pozornej ociężałości szybkość ponad 30 km/godz. i chwyta go olbrzymimi zębiskami, którymi potrafi przepołowić 3-metrowego krokodyla. Samce nie tylko walczą ze sobą, ale dość często atakują młode własnego gatunku. Samice w obronie potomstwa potrafią zadać kłami głębokie rany, często też dotkliwie karcą niegrzeczne cielaki, gdy ośmielają się samowolnie oddalić. Nic więc dziwnego, że grubą (do 6 cm) hipopotamią skórę zwykle pokrywają liczne blizny. <br>&lt;tit&gt;Zagrożone grubasy&lt;/&gt;<br>Potrafią dzielnie