dał znaku życia. Zastanawia się, czy żona rozpoczęła już starania o podjęcie jego ubezpieczenia na życie. Ja myślę o Pierożku, ciekaw jestem jak mu się powodzi. Nie mam nawet najlżejszych przeczuć, że w dalekim Zakopanem, wskutek niedyskrecji dotyczących wiszącego namiociku, panuje przerażenie i dawane jest na Msze w intencji beznadziejnej.<br>Ściemnia się, gdy od końca drogi dzielą nas jeszcze dwa wyciągi. Żadna siła nie zmusi nas do biwaku. Ostatecznie zmieniamy się znowu prowadzeniem. Prowadzę klasyczne już wyjście do końca drogi i ku mojemu zdumieniu odkrywam, że nasz schemat nie kończy się na płaskim wierzchołku El Capa, ale w stromym bałaganie i rumowiskach