popełniał błędy odwrotne niż w wieczór zbrodni. Przez pomyłkę pamiętał o cukrze, zamiast o nim zapomnieć, przynosił go, po czym, odtwarzając swoje czynności, leciał po niego i przynosił drugi raz. W ten sposób cukru w kuchni w mgnieniu oka zabrakło i byliśmy zmuszeni posługiwać się artykułami zastępczymi. Zabrakło też piwa. Ściśle biorąc, nie tyle piwa, ile zamkniętych butelek, które Paweł powinien był otwierać. Zawartość otwartych śmiało mogła nam wystarczyć na dwa tygodnie. Duńskie władze śledcze z panem Muldgaardem na czele przyglądały nam się z wyrazem lekkiego popłochu na obliczach.<br>Jedyny element spokoju wprowadzali Leszek i Henryk, którzy usiedli na swoich poprzednich miejscach