świata zewnętrznego, o którym tak pisze Jan Szczepański: ((...))<br><br>A kiedy nie ma już złudzeń, kiedy perspektywa poprawy losu wydaje być iluzoryczna, życie zaś jawi się jako pasmo mąk i rozczarowań? W takiej sytuacji - teraz i od niepamiętnych czasów - samobójstwo staje się dla wielu lekarstwem: skutecznym, bo śmiertelnym.<br><br>Jak pisze Lucjusz Seneka: ((...)) Zainteresowanie fenomenem samobójstwa jest bardzo stare. Najwcześniejsze źródła rozważają je w aspekcie etycznym i aksjologicznym, znacznie później - jako zjawisko z dziedziny psychiatrii, psychologii i socjologii.<br><br>W społeczeństwach pierwotnych stosunek do samobójców był, jak wskazują badania etnografów i socjologów, dosyć zróżnicowany. Rozmaite ludy w różnych okresach i w zależności od odmiennych