o "filmowym Shakespearze" trzeba też chyba wspomnieć o przedstawieniu &lt;name type="tit"&gt;Tytusa Andronicusa&lt;/&gt;, tym teatrze skinetyzowanym, który dowiódł, że jeśli się chce dobrze wystawić tę sztukę, trzeba się zapożyczać u filmu.&lt;/&gt;<br>&lt;who1&gt;KOTT: Nie wyobrażam sobie teatru, który by nie wyciągnął z tego konsekwencji. Sformułuje to jeszcze inaczej - droga do nowego odczytania teatralnego Shakespeare'a prowadzi poprzez film. I to jest zagadnienie, od którego nasza dyskusja powinna się rozpocząć. Spróbuję to udowodnić, pokazać jakie są podstawowe elementy "filmowości" Shakespeare'a. Po pierwsze - tekst Shakespeare'a jest bardziej podobny do współczesnego scenariusza filmowego niż do dzisiejszej sztuki teatralnej. Dlaczego? Dlatego, że pierwszą cechą, która uderza w teatrze shakespeare'owskim